Meer dan een jaar later

Na meer dan een jaar heb ik besloten weer een stukje te schrijven op mijn blog. Er zijn veel dingen gebeurd de afgelopen tijd. Het belangrijkste voor mij is dat ik me een stuk beter voel. Ik heb een tijdje niet en minder gewerkt, en in deze tijd aan mezelf gewerkt. Zoals ik al in eerdere blogs schreef had ik regelmatig buikpijn. Ook was ik erg vermoeid. Medisch gezien was er niks mis met mij, dat natuurlijk erg fijn is. Maar ik bleef vermoeid. Hiervoor ben ik gediagnosticeerd met chronischevermoeidheidssyndroom (CVS). Zelf vind ik deze stempel niet zo prettig, het klinkt heftiger dan ik het ervaar. Ik heb iets meer dan een half jaar therapieën gehad in een revalidatiecentrum. Gelukkig hoefde ik niet intern, ik kon een dag in de week komen. De therapie heeft mij ervan bewust gemaakt wat ik doe, en hoe ik het doe. Ik moet wel zeggen dat de gedachtes en tips niet helemaal bij mij pasten. Ik heb er echt mij eigen gedachtes en tips van moeten maken. Ik ben eigenlijk veel te nuchter hiervoor. Iedereen moet er ook op zijn eigen manier mee omgaan denk ik. Het is immers je eigen leven.
Voor mijn buikpijn ben ik een tijdje bij een osteopaat geweest. Hij heeft mij geadviseerd geen koemelkproducten meer te gebruiken en varkensvlees met mate. Dit helpt mij erg goed. Wanneer ik toch een keer probeer iets van melk te eten merk ik dat echt. Misschien een tip voor mensen met onverklaarbare buikpijn.

Wat ik merk in mijn omgeving is dat veel mensen vermoeidheidsklachten hebben. Vooral mensen van mijn leeftijd, ik ben nu 28 jaar. Van ons wordt dat niet verwacht; je bent jong en begint pas net aan je carrière. Wat ik vooral aan mezelf heb gemerkt is dat je juist nu aan het begin van je carrière jezelf waar wilt maken. Alles goed wilt doen. En daarom geen 100% maar 200% inzet toont. Dat is een grote valkuil.
Voor mij was en is het nog steeds lastig omdat ik invalwerk heb in het onderwijs. Je wilt jezelf zo positief mogelijk neerzetten binnen de school waar je werkt. Het is lastig om als invaller te werken, je weet niet hoe alles werkt binnen een school. Dit speelt een grote rol in het geven. Ik kan hier nu beter mee omgaan, ik neem meer de tijd en vraag om advies. En als iets niet lukt dan is dat maar zo. Niet iedereen is perfect.

Het belangrijkste wat ik in deze periode heb geleerd is dat je eigen leven het belangrijkste is. Dus niet je werk, maar je leven. Daar hoort werk wel bij, maar staat niet op de eerste plaats. En ook in je leven moet je een balans vinden in het geven en nemen. Die heb ik inmiddels gevonden en dat voelt goed. Ik ben bewuster van wat ik doe en hoe ik het doe. En die balans probeer ik te behouden.

"Because i'm happy!!"